Op de weg naar Elst toe kwam ik achter een tractor te zitten op de Rijndijk, die me niet voorbij liet gaan. Ik wilde er wel voorbij, maar het lukte gewoon niet. Vlak bij de stuw weet ik; is er een gelegenheid waar je elkaar kunt passeren. Echter: daar kwamen dan weer fietsers mij tegemoet die er voor zorgden dat een inhaalactie wel een zeer riskante bezigheid zou zijn. En dan doe je dat natuurlijk weer niet, dus bleef ik tot in Amerongen netjes achter de tractor. Dat gaf me de gelegenheid om eens rustig na te denken en een parallel te trekken met het seizoen van ons eerste. De wil was er wel degelijk, maar…
Ik zit me dus af te vragen wat dan “de maren” geweest zijn en dan hoeven we daar niet al te lang bij stil te staan. Natuurlijk hebben we een paar keer pech gehad en zijn we door een paar scheidsrechters benadeeld. Maar wanneer we alles nog eens overzien, dan zijn het toch echt de punten welke we tegen onze mede-degradatie-concurrenten hebben laten liggen. Niet meer en niet minder. Misschien wel een erg korte analyse, maar heel veel méér hoeven we er ook niet van te maken.
Aangekomen bij Musketiers zou ik met Dik Vermeulen de bestuursdienst vervullen, echter in de bestuurskamer was niemand aanwezig. En om daar nou samen met Dik koffie te gaan zitten drinken… Dat hebben we dus maar niet gedaan. Laten we dan maar gaan voetballen, want onder een fel zonnetje stonden twee teams gereed om het seizoen goed af te sluiten. Musketiers had geen belangen meer en kon vrijuit aan de slag en ook SVF wist waar het aan toe was en wilde best een klein beetje revanche voor de thuis geleden (geflatteerde) nederlaag. Musketiers heeft een zeer jonge ploeg en wat opvalt is dat die mannen elkaar makkelijk weten te vinden. Oftewel: een goed voetballende ploeg. Als snel volgt er een behoorlijke kans voor de thuisclub, echter Lars Odijk (die Marcel verving wegens een blessure) stond paraat. En dat paraat staan liet Lars ondanks een paar “oneffenheden” ook verderop in de wedstrijd zien. In de 13e minuut is er pas het eerste kansje voor SVF en in de 14e minuut volgt de tweede. Een goeie voorzet van Sander wordt door Lucas prachtig ingekopt. Musketiers het balbezit, wij een doelpunt 0-1. Er volgen over en weer enige mogelijkheden, met nog steeds Musketiers als bepalende ploeg. Echter met een vlijmscherpe counter opgezet door onder andere Vince en Lucas, weet Freek de 0-2 te scoren. Gewoon een prachtige en goed uitgespeelde counter. SVF is nu minimaal gelijkwaardig en zelfs veel gevaarlijker. In minuut 38 volgt eerst een overtreding binnen de 16 op Vince en kort daarna is er een vermeende handsbal in de 16 van Musketiers. Beide keren laat de scheids doorvoetballen. En eerlijk is eerlijk: dat deed hij later ook bij vergelijkbare situaties aan de andere kant. Over de scheids dus geen klagen vandaag, hij heeft geen invloed op de uitslag gehad.
De tweede helft verloopt niet heel veel anders dan de eerste. Eerst konden we genieten van een prachtige verdedigende ingreep van Jesse. Ook zulke ingrepen kan ik van genieten en dat deed Jesse zelf ook, want ik zag hem effe met zijn arm dat “tsjakka-teken” maken. Mooi Jesse, ik hou daar wel van ?Na 25 minuten weer een prima aanval van SVF waarbij Freek laat zien hoe goed hij wel kan voetballen. Hij speelt twee verdedigers uit bijna op de out-line en trekt vervolgens de bal terug naar Kees en die weet hier wel raad mee: 0-3. Eindelijk weer eens zo’n voetballende actie waarbij de “laatste pass” wél goed aankomt. Wedstrijd gelopen denk je dan weer… Maar in het vervolg gaan er weer dingen volledig fout. Gekke situaties voor het doel van Lars, waar hij in eerste instantie de zaak nog “droog kan houden.” Een bal op de lat die ook nog geen kwaad doet, maar dan gaat het geknoei toch nog gevolgen krijgen. Gewoon ballen inleveren waar dat totaal onnodig is, zorgt ervoor dat Musketiers nog 2x scoort en zo een 2-3 eindstand neergezet wordt. Een prima resultaat na een leuk potje voetbal, maar… Op zich een goeie scheids, echter wel jammer was dat de grens van Musketiers probeerde om met doelbewust foutief vlaggen het potje nog een beetje op te willen stoken. Niet doen meneer de grensrechter van Musketiers, u brengt zo uw collega (de scheids) in moeilijkheden, u verlaagt uzelf hier heel erg mee en u brengt alleen maar onnodige commotie in een wedstrijd “om des keizers baard”. Gewoon jammer…
Kortom: leuke laatste pot voetbal van de competitie, mooie doelpunten, goeie dingen gezien, lekker weertje, en MOTM werd Lars Odijk. En dat verdiend Lars niet alleen vandaag, maar ook gedurende het gehele seizoen. Niet te beroerd om als wissel mee te gaan, niet te beroerd om de vlag ter hand te nemen wanneer Roland of Hans niet kunnen en niet te beroerd om gewoon een goeie prestatie neer te zetten bij absentie van Marcel. Kortom: prima team-player Lars!
Volgende jaar vijfde klasse. Is dat erg? Nou……, leuk is anders, maar in tegenstelling tot wat vele anderen er van vinden, is het voor mij nou ook weer niet een heeeel groot probleem. Lekker proberen straks bovenin mee te draaien en bijvoorbeeld strijden om een periode, is echt heel leuk. Ergens om strijden dus, want dat kunnen we. Want wat mij in ieder geval opgevallen is dit seizoen; is het feit dat de wil en de inzet er wel degelijk waren. Met deze passie gaan we zeker een mooi seizoen draaien daar ben ik van overtuigd. Ik wens iedereen een hele fijne vakantie en we zien mekaar zeker straks weer terug op Sportpark De Nieuwe Kamp.
Maar eerst nog even het vrijwilligers-sponsor-direct aanwonenden feest op 18 Juni aanstaande. Aanvang 16.00 uur met fietstocht, 18.00 uur eten en daarna een heerlijke avond met DJ!
Groet,
Kees
