Ik schrik toch iedere keer weer behoorlijk als er weer zo’n ontslagronde aan de wereld kenbaar wordt gemaakt. Nu weer bij ING, waar de komende twee jaar 2700 mensen “de zak gaan krijgen”. In het bank- en verzekeringswezen zijn ontslagen trouwens aan de orde van de dag. Of het nou om RABO gaat, Delta Lloyd, ING, ABN-AMRO, overal wordt ingekrompen aan medewerkers.
En aangezien ook ik in het verzekeringswezen werkzaam ben………
Het zal toch niet…? Het zal toch niet dat ik na 30 jaar bezig ben geweest bij de Onderlinge, ik zomaar effe op straat wordt gezet ?
Niks is zeker, dát is wel zeker ! Ik kan me nog goed herinneren dat een aantal Cothense jongens vanuit de bouw de overstap maakten richting de post. Een redelijk goed, maar wel echt zwaar bestaan werd ingeruild voor lichter werk, waarbij je de rest van je leven “gebeiteld zat”.
Ik kan me ook nog als de dag van gister herinneren dat de Kodak in Odijk neerstreek. Ik weet dat nog heel goed omdat mijn eerste (en min of meer enige) werkgever (Arie Hoogendoorn) daar de tuin mocht aanleggen en onderhouden. Een wereldklus voor een klein bedrijf zoals we toen waren.
Vanuit Den Haag kwamen bussen vol medewerkers iedere dag heen en weer om zich in te zetten voor de Kodak. Let wel: dat begin was allemaal pas hooguit 40 jaar geleden.
Hoe is het deze beide bedrijven vergaan…? De post is verworden tot een steeds verder inkrimpend gebeuren met in hoofdzaak nog “flexibele” (zo noemen we tegenwoordig arbeiders die voor een appel en een ei veel werk verrichten) krachten. En Kodak is er al helemaal niet meer.
Eerlijk is eerlijk: de mannen vanuit ons dorp die destijds de keuze maakten richting de PTT zijn er best nog wel aardig vanaf gekomen. Maar als je wat later ingestroomd bent, dan is het toch allemaal wat lastiger en zeker onzekerder……
Afijn, niks is zeker meer, en dat is zeker zei ik al. De wereld verandert in het kwadraat zeggen geleerden. Welkom in deze nieuwe wereld zeg ik dan ! Een wereld waarin er nog maar heel weinig mensen zijn, die precies weten waar zij aan toe zijn. Een wereld waarin mensen steeds meer door stress en angst bevangen worden, al is het alleen maar omdat hun baan op de tocht staat en zo derhalve in een “netelige” situatie terecht te komen.
Hoe komt dat nou allemaal, zou een vraag moeten zijn welke we onszelf eens moeten stellen.
Het is wel heel erg makkelijk om te stellen dat: mechanisatie, technologie en steeds slimmere ICT de (werk)plek innemen van de mens. Waarom ??? moeten we ons afvragen.
Tuurlijk: op heel veel terrein is het gewoon handiger om te mechaniseren en ICT te gebruiken. Maar we kunnen ons natuurlijk best eens afvragen of dit uiteindelijk de wereld wel echt beter maakt.
En in ieder geval zouden we ons eens af moeten vragen of we als mens gelukkiger worden van deze gang van zaken.
Ik hoor net op het nieuws dat de schildersbranche weer gaat staken. De ene helft is het best wel eens met de nieuwe cao, terwijl de andere helft meeloopt met een paar bonden die een afwijkend standpunt hebben en het er dus niet mee eens is. Het gaat uiteindelijk om een cao waarbij 3 % loonsverhoging geëist wordt. Staken is van alle tijden, dat deden we in 1965 al. Als er misstanden zijn dan moet je daar aan werken. Maar zijn er wel misstanden ?
Kijk……. Ik gun het ze van harte hoor zo’n loonsverhoging, zeker weten.
Maar…… zou het niet tijd worden om die vicieuze cirkel eens te doorbreken ? Zou het niet verstandig zijn om denkpatronen eens om te gaan vormen richting andere standaards ? Bijvoorbeeld door alle relevante accenten iets anders te gaan hanteren ? De standaard is meer en liever nóg meer.
Ik begin me steeds meer af te vragen: is het nou echt wel zo belangrijk om ieder jaar 2 of 3 % extra loon te eisen ? Of zou dagelijks iets meer geluk met iets minder loon niet een betere optie zijn ? De concurrentiestrijd tussen de gewone (hand)arbeid en de technologie en ICT zou best eens een andere balans mogen krijgen. Misschien dat dan goedkopere arbeid het in sommige situaties weer gaat winnen van moderne middelen ? Uiteraard met behoud van de goeie dingen welke we reeds verworven hebben.
Ja…., jij hebt makkelijk lullen hoor ik velen zeggen en dat realiseer ik me ook wel. Hoewel…., “Grote mensen hebben vaak precies dezelfde problemen als kleine mensen…..”
Gisteravond hadden we de slotevaluatie van de Samenloop voor Hoop. Deze Samenloop voor Hoop was een fantastisch evenement. Een ongekend succes, niet alleen voor wat betreft de geldelijke opbrengst, maar zeker ook ten aanzien van de prachtige verbindingen welke tot stand zijn gekomen tussen diverse mensen en partijen.
Ik heb al gezegd: “er zijn zo in je leven maar een paar momenten waarbij alles goed valt.” De Samenloop was voor mij zo’n evenement. Ik weet zeker dat er heel veel mensen zijn, die wel 10 % procent loon in zouden willen leveren, voor een heel klein beetje meer geluk……
Maar…….. dat zal wel weer iets te simplistisch geredeneerd zijn…. Toch……? Of niet soms……??
Groet,
Kees
